سرنوشت موشکهای اس 300
Posted: 03 Dec 2009 12:50 AM PST
سردار نجار وزیر دفاع دولت نهم چندین بار در مصاحبه های خود در اوایل سال جاری اعلام نمود که موشکهای اس 300 بزودی تحویل ایران خواهد شد. روسها بنا بدلایلی تحویل این موشکها را بتأخیر انداختند تا سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری در ایران روشن شود. پس از کودتای انتخاباتی و قیام سراسری مردم بر علیه این حرکت حکومت، وجهه سیاسی جمهوری اسلامی در جهان بیش از پیش سقوط نمود و روسها را در وضعیت دشوارتری قرار داد. از یک طرف روسها به پول هنگفت و بادآورده این معامله احتیاج داشتند و از طرفی مایل نبودند که غربیها را از خود رنجانیده و در شرایط دشواری که رژیم ایران بر اثر سرکوب مردم برای خود ایجاد نموده بود، در کنار این حکومت بایستند.
روسها سرانجام به راه حل میانه ای رسیدند و با موافقت طرف ایرانی قرار شد که این موشکها را بصورت مخفیانه و تحت پوشش محموله چوب به ایران بفرستند. کشتی روسی «آرکتیک سی» حامل موشکهای پیشرفته ضد هوایی به مقصد ایران، روز ٢٣ ژوئيه (اول مردادماه) برای رد گم کردن، مقداری چوب از فنلاند بارگیری کرده و به سمت مقصد حرکت می نماید. کشتی به مسیر خود ادامه داده و در تاریخ 30 ژوئیه (8 مردادماه) در سواحل پرتقال ناپدید می شود. روسیه برای یک کشتی باری معمولی با محموله چوب، در اقدامی غیر متعارف، کل ناوگان دریای بالتیک خود را برای یافتن کشتی بسیج می کند. تعجب روسیه در این بود که چرا کشتی بیکباره از صفحه رادار محو و ماهواره های روسی نیز دیگر سیگنالی از این کشتی دریافت نمی کنند. کشتی دو هفته بعد در حالی پیدا شد که محموله موشکی آن تخلیه شده بود.
روسیه پول موشکها را دریافت نموده در حالیکه حکومت ایران نیز موشکی را دریافت نکرده است. تردیدهای جدی نزد حکومت ایران نسبت به ماجرای کشتی «آرکتیک سی» و ربوده شدن آن و بسرقت رفتن موشکها وجود دارد و آنرا ساختگی و نقشه روسها می دانند که می خواسته با اینکار سر حکومت را کلاه گذاشته و پول موشکها را بالا بکشد. در مقابل، روسها نیز مدعی هستند که وظیفه خود را انجام داده و طبق قرارداد، محموله را در بندر روسیه به طرف ایرانی تحویل داده و حمل آن تا ایران بعهده خود حکومت ایران بوده و لو رفتن ماجرا و ناپدید شدن موشکها بدلیل نشتی سیستم اطلاعاتی ایران است.
چندین ماه مذاکرات بی نتیجه ای با روسها انجام گردید و روسها محکم بر روی موضع خود ایستادند و تکرار نمودند که طبق قرارداد، محموله را تحویل داده و وجه آنرا دریافت نموده اند و به آنها ربطی ندارد که موشکها به ایران رسیده یا اینکه در راه ربوده شده است. طرف ایرانی نیز مدعی است که چون کشتی روسی بوده بنابراین مسئولیت آن بر عهده دولت روسیه می باشد و روسها باید موشکها را مجدداً تحویل دهند. پاسخ طرف روسی این است که ماجرا از نظر روسیه خاتمه یافته است و چنانچه حکومت ایران مایل است می تواند سفارش مجدد داده و پول پرداخت نماید تا موشکهای جدید تولید و تحویل شود.
حکومت ایران ناشیانه تصمیم بر این گرفت که با علنی کردن این موضوع و کشانیدن آن به رسانه ها، طرف روسی را تحت فشار سیاسی قرار دهد تا مجبور به تغییر موضع شوند و بهمین دلیل در طول یکهفته، مقامات مختلف نظامی حکومت به ماجرای اس 300 و تعهد روسها و لزوم عمل کردن به این تعهدات از طرف روسیه پرداختند. این عمل نسنجیده سبب رنجش شدید روسها و موضع گیری متقابل آنها و نزدیکتر شدنشان به غربیها و حمایت از مواضع آنها گردید.
چندین میلیارد دلار بباد رفته و نه موشکی در کار است و نه راهی برای بازپس گیری پول از دست رفته.
البته روسها بار اولشان نیست که از این حکومت کولی می گیرند. آنها بیش از ده سال است که دارند نیروگاه اتمی بوشهر را همچنان افتتاح می کنند و بطور جدی مایلند حتی تا دهها سال دیگر هم که شده از جمهوری اسلامی پول بگیرند و آنجا را افتتاح کنند. قرار بود هواپیمای میگ 29 اوریجینال تحول بدهند که بعداً میگ 29 آر دی (با موتور ایلوشین) تحویل دادند، زیر دریایی از نوع کیلو فروختند ولی وقتی به ایران رسید معلوم شد که نیم کیلو هم نیست، اینهم از موشک فروختنشان.
مسئولیت نیروهای مسلح و اداره آنها و تصمیم گیری برای خریدهای نظامی استراتژیک بر عهده چه کسی است؟ چه مقامی در این حکومت، روسها را تا این درجه قابل اعتماد و صالح و درستکار تشخیص می دهد که بی مهابا درهای خزانه کشور را بر رویشان باز می کند؟ امیدواریم اینبار دیگر تقصیر را بر گردن دشمن نیاندازند، دشمن در حال حاضر باندازه کافی اتهام برای پاسخگویی دارد، از جنایت کهریزک گرفته تا حمله به کوی دانشگاه و همچنین تیراندازی بسمت مردم با لباس مبدل بسیج که همه را این دشمن خائن انجام داده و باید محاکمه و مجازات شود.
اگر هم کسی به این مدیریت و راهبری انتقاد کند که به جانشین خدا در روی زمین انتقاد کرده و خونش مباح و جتنش هدر است، ولی آیا براستی وقتش نرسیده آن شخصی که تصمیم ساز این صحنه است از رفتار خود نادم و پشیمان گردد؟
لینک مطلب در جنبش راه سبز (جرس
Posted: 03 Dec 2009 12:50 AM PST
سردار نجار وزیر دفاع دولت نهم چندین بار در مصاحبه های خود در اوایل سال جاری اعلام نمود که موشکهای اس 300 بزودی تحویل ایران خواهد شد. روسها بنا بدلایلی تحویل این موشکها را بتأخیر انداختند تا سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری در ایران روشن شود. پس از کودتای انتخاباتی و قیام سراسری مردم بر علیه این حرکت حکومت، وجهه سیاسی جمهوری اسلامی در جهان بیش از پیش سقوط نمود و روسها را در وضعیت دشوارتری قرار داد. از یک طرف روسها به پول هنگفت و بادآورده این معامله احتیاج داشتند و از طرفی مایل نبودند که غربیها را از خود رنجانیده و در شرایط دشواری که رژیم ایران بر اثر سرکوب مردم برای خود ایجاد نموده بود، در کنار این حکومت بایستند.
روسها سرانجام به راه حل میانه ای رسیدند و با موافقت طرف ایرانی قرار شد که این موشکها را بصورت مخفیانه و تحت پوشش محموله چوب به ایران بفرستند. کشتی روسی «آرکتیک سی» حامل موشکهای پیشرفته ضد هوایی به مقصد ایران، روز ٢٣ ژوئيه (اول مردادماه) برای رد گم کردن، مقداری چوب از فنلاند بارگیری کرده و به سمت مقصد حرکت می نماید. کشتی به مسیر خود ادامه داده و در تاریخ 30 ژوئیه (8 مردادماه) در سواحل پرتقال ناپدید می شود. روسیه برای یک کشتی باری معمولی با محموله چوب، در اقدامی غیر متعارف، کل ناوگان دریای بالتیک خود را برای یافتن کشتی بسیج می کند. تعجب روسیه در این بود که چرا کشتی بیکباره از صفحه رادار محو و ماهواره های روسی نیز دیگر سیگنالی از این کشتی دریافت نمی کنند. کشتی دو هفته بعد در حالی پیدا شد که محموله موشکی آن تخلیه شده بود.
روسیه پول موشکها را دریافت نموده در حالیکه حکومت ایران نیز موشکی را دریافت نکرده است. تردیدهای جدی نزد حکومت ایران نسبت به ماجرای کشتی «آرکتیک سی» و ربوده شدن آن و بسرقت رفتن موشکها وجود دارد و آنرا ساختگی و نقشه روسها می دانند که می خواسته با اینکار سر حکومت را کلاه گذاشته و پول موشکها را بالا بکشد. در مقابل، روسها نیز مدعی هستند که وظیفه خود را انجام داده و طبق قرارداد، محموله را در بندر روسیه به طرف ایرانی تحویل داده و حمل آن تا ایران بعهده خود حکومت ایران بوده و لو رفتن ماجرا و ناپدید شدن موشکها بدلیل نشتی سیستم اطلاعاتی ایران است.
چندین ماه مذاکرات بی نتیجه ای با روسها انجام گردید و روسها محکم بر روی موضع خود ایستادند و تکرار نمودند که طبق قرارداد، محموله را تحویل داده و وجه آنرا دریافت نموده اند و به آنها ربطی ندارد که موشکها به ایران رسیده یا اینکه در راه ربوده شده است. طرف ایرانی نیز مدعی است که چون کشتی روسی بوده بنابراین مسئولیت آن بر عهده دولت روسیه می باشد و روسها باید موشکها را مجدداً تحویل دهند. پاسخ طرف روسی این است که ماجرا از نظر روسیه خاتمه یافته است و چنانچه حکومت ایران مایل است می تواند سفارش مجدد داده و پول پرداخت نماید تا موشکهای جدید تولید و تحویل شود.
حکومت ایران ناشیانه تصمیم بر این گرفت که با علنی کردن این موضوع و کشانیدن آن به رسانه ها، طرف روسی را تحت فشار سیاسی قرار دهد تا مجبور به تغییر موضع شوند و بهمین دلیل در طول یکهفته، مقامات مختلف نظامی حکومت به ماجرای اس 300 و تعهد روسها و لزوم عمل کردن به این تعهدات از طرف روسیه پرداختند. این عمل نسنجیده سبب رنجش شدید روسها و موضع گیری متقابل آنها و نزدیکتر شدنشان به غربیها و حمایت از مواضع آنها گردید.
چندین میلیارد دلار بباد رفته و نه موشکی در کار است و نه راهی برای بازپس گیری پول از دست رفته.
البته روسها بار اولشان نیست که از این حکومت کولی می گیرند. آنها بیش از ده سال است که دارند نیروگاه اتمی بوشهر را همچنان افتتاح می کنند و بطور جدی مایلند حتی تا دهها سال دیگر هم که شده از جمهوری اسلامی پول بگیرند و آنجا را افتتاح کنند. قرار بود هواپیمای میگ 29 اوریجینال تحول بدهند که بعداً میگ 29 آر دی (با موتور ایلوشین) تحویل دادند، زیر دریایی از نوع کیلو فروختند ولی وقتی به ایران رسید معلوم شد که نیم کیلو هم نیست، اینهم از موشک فروختنشان.
مسئولیت نیروهای مسلح و اداره آنها و تصمیم گیری برای خریدهای نظامی استراتژیک بر عهده چه کسی است؟ چه مقامی در این حکومت، روسها را تا این درجه قابل اعتماد و صالح و درستکار تشخیص می دهد که بی مهابا درهای خزانه کشور را بر رویشان باز می کند؟ امیدواریم اینبار دیگر تقصیر را بر گردن دشمن نیاندازند، دشمن در حال حاضر باندازه کافی اتهام برای پاسخگویی دارد، از جنایت کهریزک گرفته تا حمله به کوی دانشگاه و همچنین تیراندازی بسمت مردم با لباس مبدل بسیج که همه را این دشمن خائن انجام داده و باید محاکمه و مجازات شود.
اگر هم کسی به این مدیریت و راهبری انتقاد کند که به جانشین خدا در روی زمین انتقاد کرده و خونش مباح و جتنش هدر است، ولی آیا براستی وقتش نرسیده آن شخصی که تصمیم ساز این صحنه است از رفتار خود نادم و پشیمان گردد؟
لینک مطلب در جنبش راه سبز (جرس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر